“Υπάρχεις όταν Αντιστέκεσαι” λέει ένα ρητό και αν υπάρχει ένας λαός που να το γνωρίζει αυτό τότε αυτός είναι ο παλαιστινιακός λαός. Το απέδειξε με το πείσμα και τον ηρωισμό με τα οποία αντιμετώπισε τα γενοκτονικά σχέδια που προσπάθησε να εφαρμόσει πάνω του, από τα χρονικά της ίδρυσης του, το κράτος του Ισραήλ. Αλλά η φασίζουσα αυτή οντότητα δεν θα μπορούσε να είχε σπείρει τον ανείπωτο πόνο και όλεθρο που παρακολουθήσαμε στις οθόνες μας χωρίς την στήριξη των συμμάχων της, που δεν ήταν άλλοι από το σύνολο σχεδόν του δυτικού κόσμου (μέσα και η Ελλάδα) ο οποίος έδειξε ξεκάθαρα τον -κατά κόρον- ιστορικά αισχρό αποικιοκρατικό πολιτισμό του.
Εάν η 7η Οκτωβρίου του 2023 σηματοδότησε το τέλος των ψευδαισθήσεων -ότι το θέμα του παλαιστινιακού είχε κλείσει μια και καλή-, η 19η του Ιανουαρίου του 2025 επικυρώνει την αρχή του τέλους των ψευδαισθήσεων των ακροδεξιών του Ισραήλ. Πως, δηλαδή, χρειάζονταν μοναχά το πράσινο φως και θα ¨καθάριζαν¨ την πολύπαθη λωρίδα, θα έδιωχναν όσους δεν σκότωναν και θα οικοδομούσαν πάνω στα συντρίμμια θέρετρα για να κάνουν τα μπάνια τους. Για 15 μήνες ολόκληρη η ανθρωπότητα αναγκάστηκε να είναι θεατής σε ένα μακελειό άμαχου πληθυσμού άνευ προηγουμένου. Όσοι/ες δεν έκλεισαν τα μάτια τους στις εικόνες που έβγαιναν στα κοινωνικά δίκτυα (πολλές φορές απ’ τους ίδιους τους υπαίτιους) δεν είναι πια οι ίδιοι/ες…αυτές οι 470 μέρες μας άλλαξαν.
Οι άνθρωποι που παλέψαμε μαζί και παράλληλα και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε σε κάθε γωνιά της γης, ενάντια στον αυταρχισμό για Γη κι Ελευθερία, συνδεόμαστε αυτόματα ακόμη και αν δεν γνωριζόμαστε.
Πόσα άτομα από το παγκόσμιο κίνημα αλληλεγγύης δεν δέχθηκαν την βίαιη κρατική καταστολή, δε κακοποιήθηκαν οι προσωπικότητες και οι λόγοι τους, δεν φυλακίστηκαν σε αυτήν την προσπάθεια.
Όλος ο πλανήτης είδε και συνεχίζει να βλέπει, τους ηρωικούς λαούς της Υεμένης και του Λιβάνου να πολεμούν ενάντια στον σιωνισμό και τους συμμάχους του και να πληρώνουν ακριβά το τίμημα της μονής καθολικής έμπρακτης αλληλεγγύης προς τους Παλαιστίνιους..
‘Οσοι/ες/α με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο σταθήκαμε στη σωστή πλευρά της ιστορίας και δεν ενδώσαμε στη σιωνιστική προπαγάνδα, πολεμήσαμε τη λογοκρισία και αψηφήσαμε την καταστολή, δε σταματήσαμε να μιλάμε και να δρούμε για την Παλαιστίνη και δεν επιτρέψαμε την απόπειρα της γενοκτονίας να γίνει κανονικότητα μπορούμε σήμερα να χαμογελάμε και να γιορτάζουμε μαζί με τον λαό της Γάζας μια ιστορική νίκη αλλά και μια ιστορική ήττα.
Το Ισραήλ ηττήθηκε, ίσως όχι στρατιωτικά, αλλά σίγουρα πολιτικά και στρατηγικά, γιατί δεν κατάφερε να υλοποιήσει κανένα από τους στόχους που είχε δηλώσει, αλλά ούτε αυτούς που δεν είχε δηλώσει.
Συγκεκριμένα:
Να απελευθερώσει δια της βίας τους ομήρους. – αποτυχία
Να εξουδετερώσει την στρατιωτική δομή της αντίστασης και να εξασφαλίσει πως μετά την επιχείρηση δεν θα διοικεί πια την λωρίδα της Γάζας η Χαμάς. – αποτυχία
Να εξασφαλίσει μέσω τις σφαγής αμάχων πως οι κάτοικοι θα στραφούν εναντίων της αντίστασης ή πως θα τους εκτοπίσει σε Αίγυπτο ή Ιορδανία. – αποτυχία
Αυτό που κατάφερε από την άλλη:
Να σπείρει ανείπωτο πόνο και καταστροφή, να αποκαλύψει τον φασιστικό χαρακτήρα του, να γελοιοποιήσει και να απονοηματοδοτήσει τη μεταπολεμική παγκόσμια τάξη πραγμάτων και τους θεσμούς της (Ο.Η.Ε, Διεθνείς Δικαστήρια κτλ) και να δημιουργήσει μια νέα γενιά σε ανατολή και δύση που θέλει να δει το τέλος του σιωνισμού και των υποστηρικτών του.
Το ότι αναγκάστηκε ο Νετανιάχου από τον νέο πλανητάρχη να υπογράψει μια συνθήκη που επιβάλει τους όρους της αντίστασης μπορεί να φαίνεται οξύμωρο (και σίγουρα εμπεριέχει σκοτεινούς σχεδιασμούς στα παρασκήνια) αλλά παραμένει να είναι μια νίκη της Αντίστασης, του παλαιστινιακού λαού και όσων στάθηκαν στο πλευρό της. Το τι θα φέρει για τον λαό της Παλαιστίνης είναι κάτι που μένει να δούμε και θα είναι εν μέρη αποτέλεσμα της συνέχειας του αγώνα.
Σίγουρα η κατοχή δεν σταμάτησε, η ελευθερία δεν έφτασε, το απαρτχάιντ θα λάβει νέες διαστάσεις, η Γάζα συνεχίζει να είναι μια ανοιχτή φυλακή, οι Παλαιστίνιοι συνεχίζουν να είναι “αιχμάλωτοι” των Ισραηλινών δυνάμεων κατοχής στην ίδια τους τη γη, η Δυτική Όχθη έχει μπει στο στόχαστρο της καταστροφής – ισοπέδωσης και ο πληθυσμός της βρίσκεται υπό συνεχή απειλή, η ισραηλινή κοινωνία παραμένει σε ακραία μεγάλο ποσοστό μια άκρως φασίζουσα κοινωνία, οι συμφωνίες στην πράξη σπάνε, η δικαιοσύνη δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα και ο αγώνας συνεχίζεται.
Εμείς από την πλευρά μας θα κάνουμε ότι μας αναλογεί.
Δεν θα σταματήσουμε να μιλάμε για την Παλαιστίνη.
Όλα τα μάτια στην Δυτική Όχθη!
Συνέλευση αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό Ηράκλειο Κρήτης
Γενάρης 2025
